ဆေးလောက သံသရာ

ကျွန်တော် နားကိုက်နေလို့ပါဆရာ...

2000 B.C. - ရော့ .. ဟောဒီ သဘာဝ ဆေးမြစ်ကို စားလိုက်...

1000 A.D. - ဆေးမြစ်စားနေလို့ အကျိုးမရှိဘူး.. ဂါထာနဲ့ မန်းမှဖြစ်မယ်..ဟောဒီ ဂါထာကို ရွတ်...

1850 A.D. - ဂါထာမန်းလို့ ရောဂါမပျောက်ဘူး.. ဟောဒီ ဆေးရည်ကိုသောက်

1940 A.D. - ဆေးရည်ဆိုတာ ခါးတယ်.. အဝင်ဆိုးတယ်.. ဟောဒီမှာ ဆေးလုံး.. အသာမျိုချရုံပဲ...

1985 A.D. - ရိုးရိုးဆေးလုံးဆိုတာ သိပ်အကျိုးမရှိဘူး.. ရော့.. စနစ်တကျ စမ်းသပ်ဖော်စပ်ထားတဲ့ ပဋိဇီဝဆေး(Antibiotics) ကိုသောက်...

2000 A.D. - ပဋိဇီဝဆေး(Antibiotics)ဆိုတာ ဓါတုဗေဒပစ္စည်းတွေ .. မကောင်းဘူး.. ရော့ သဘာဝအရဖြစ်ထွန်းတဲ့ ဟောဒီ ဆေးမြစ်ကိုစား...

လွယ်ကူရိုးရှင်း ခြင်ဖမ်းရှင်း

ခြင်တော်တော်များများကို ဖမ်းမိစေနိုင်တဲ့ လွယ်ကူရိုးရှင်းတဲ့ Hand-made Simple Mosquito Trap လုပ်ပုံလေးကို တင်ပြချင်ပါတယ်... ဗုဒ္ဓဘာသာ အယူအဆအရ သူ့အသက်သတ်ခြင်းက မကောင်းပေမယ့် ကျန်းမာရေးရှုထောင့်အရ သွေးလွန်တုတ်ကွေးရောဂါကိုကာကွယ်ရာဖြစ်စေနိုင်တာမို့ တင်ပြပေးလိုက်ရခြင်းလည်းဖြစ်ပါတယ်...

လိုအပ်သော ပစ္စည်းများကတော့ Plastic Bottle ( Coca Cola, Sprite ကဲ့သို့သောအချိုရည်ဗူး)၊ Brown Sugar၊ တစေး (Yeast) နှင့် အနက်ရောင် တိပ်ခွေ စသည်တို့ပဲဖြစ်ပါတယ်...

၁။ ။ ဦးစွာ Plastic ဗူးကို ထက်ဝက်ဖြတ်ပါ...

၂။ ။ ဖြတ်ထားသော ဗူးမှ အောက်ဖက်ခြမ်းထဲတွင် သကြားညိုကို ရေနွေးဖြင့် သမအောင်ရောစပ်ပါ... ထို့နောက် အခန်းအပူချိန်(Room Temperature) ထိရောက်အောင်အအေးခံထားပါ...

၃။ ။ ထိုအအေးခံထားသော ဖျော်ရည်ထဲသို့ တစေးကိုရောထည့်ပါ... Carbon Dioxide ဓါတ်ငွေ့ဖြစ်ပေါ်လာမည်ဖြစ်ပြီး ခြင်များကို ဆွဲဆောင်နိုင်စေမည်ဖြစ်သည်...

၄။ ။ Plastic ဗူးကို အနက်ရောင်တိပ်ဖြင့် ပတ်၍ ဖြတ်ထားခဲ့သည့်ဗူးအပေါ်ပိုင်းကို ကတော့ပုံသဏ္ဌာန် ပြောင်းပြန်လှန်ပြီးစွပ်ထားလိုက်ပါ...

၅။ ။ ထိုဗူးကို အိမ်အတွင်းထောင့်တနေရာရာတွင် ထားလိုက်ပါ...

၆။ ။ ၂ ပါတ်ခန့်ကြာသည့်အခါ ဗူးကိုပြန်လည်စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပါ... သင်အံ့သြလောက်အောင် ခြင်သေများဖြင့် ပြည့်နေသည်ကို မြင်တွေ့ရမည်ဖြစ်သည်...

Facebook ပေါ်တွင်တွေ့သော သတင်းကို ဘာသာပြန် တင်ပြပေးခြင်း ဖြစ်ပါသည်...

Dr. ကျော်စွာသက် (24.3.13)

The Laundry..

        လင်မယား နှစ်ယောက် နေအိမ်အသစ်ကို ပြောင်းရွှေ့လာကြတယ်... နောက်တစ်နေ့ မနက်ခင်း သူတို့ လင်မယား မနက်စာစားနေတုန်းမှာ သူတို့ရဲ့ အိမ်နီးနားချင်း အမျိုးသမီးဟာ လျှော်ပြီးသားအဝတ်တွေကို လှန်းနေတာကို မြင်တွေ့လိုက်ကြရတယ်... ဒီအခါမှာ မိန်းမဖြစ်သူက အခုလိုပြောတယ်...

“အိုး.. သူအဝတ်လျှော်တာ တော်တော်ကို မပြောင်တာဘဲ... ကြည့်ရတာ အဝတ်ဘယ်လိုလျှော်ရတယ်ဆိုတာတောင် သိပုံမရဘူး... အဝတ်လျှော်ရင် ဆပ်ပြာကောင်းကောင်း သုံးရတယ်ဆိုတာ အဲဒီ အမျိုးသမီး နားမလည်ဘူးနဲ့ တူတယ်... အဝတ်တောင် ကောင်းကောင်း မလျှော်တတ်မှတော့ အိမ်ထောင်မှုလည်း နိုင်နင်းမှာ မဟုတ်ဘူး... သူ့အိမ်ဆိုရင်လည်း ညစ်ပတ်ပြီး ရှုပ်ပွနေမှာ မြင်ယောင်မိပါသေးတယ်...”

ယောကျာ်းဖြစ်သူဟာ မနက်စာစားနေရာကနေ တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ဘာမှမပြောဘဲ၊ တုံဏိဘာဝေ ဆိတ်ဆိတ်သာနေပါတယ်...

        နောက်ရက်တွေမှာလည်း ထိုအိမ်နီးချင်း အမျိုးသမီး အဝတ်လှန်းတိုင်း မိန်းမဖြစ်သူဟာ အထက်ပါအတိုင်း အမြဲလိုလို ဝေဖန်လေ့ရှိတယ်... တစ်လလောက်ကြာတဲ့ အချိန် မနက်ခင်းတစ်ခုမှာတော့ သူမဟာ အိမ်နီးချင်းအမျိုးသမီးရဲ့ အဝတ်တွေ ဖြူဖွေးသန့်စင်နေတာကို အံ့သြဖွယ် တွေ့ရှိလိုက်ရပါတယ်... သူမက ခင်ပွန်းဖြစ်သူကို ခုလိုလှမ်းပြောလိုက်တယ်...

“ကြည့်ပါဦး မောင်ရယ်... နောက်ဆုံးမှာတော့ အဝတ်ဘယ်လိုလျှော်ရတယ်ဆိုတာ သူကောင်းကောင်းကြီး သိသွားပြီ... သူ့ကို ဘယ်သူကများ သေချာ သင်ပေးလိုက်သလဲ မသိဘူးနော်...”

ခင်ပွန်းဖြစ်သူက “ဒီနေ့မနက် မောင်အစောကြီးထတယ်... နောက်ပြီး မောင်တို့ထမင်းစားခန်းက ပြတင်းပေါက်မှန်တွေကို သေချာပြောင်နေအောင် သုတ်ထားလိုက်တာလေ...” လို့သာ ပြောလိုက်ပါတော့တယ်...

--------------------------------=====--------------------------------

        ကျွန်တော်တို့ဟာ များသောအားဖြင့် မိမိကိုယ်ကို ပြန်လည်ဆန်းစစ်ကြည့်ဖို့ မေ့လျော့ပြီး သူတပါးရဲ့ အပြစ်ကိုသာ မြင်ကြ၊ ဝေဖန်ကြ၊ ကဲ့ရဲ့ကြ ပြုလုပ်တတ်ပါတယ်... တခါတလေမှာ သူတစ်ပါးအမှားလို့ ထင်ရတဲ့ အရာတွေဟာ သေချာပြန်ဆန်းစစ်ရင် မိမိတို့အမှားဖြစ်နေတာကို ဝမ်းနည်းဖွယ် တွေ့ရှိရတတ်ပါတယ်...

        ကျွန်တော်ငယ်စဉ်က ဆရာမတစ်ယောက် ဆုံးမဖူးတဲ့ စကားလေးလို “မျက်မှန်စိမ်းကြီးတတ်ပြီးတော့ တလောကလုံး စိမ်းနေတာပဲ” ဆိုတဲ့ အခြေအနေမျိုး ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်...ဒါကြောင့် ကြည်လင်တဲ့ စိတ်ကလေးနဲ့ သူတပါးကို ပြစ်တင်ဝေဖန်မယ် စဉ်းစားကြံရွယ်တိုင်း မိမိသာ သူ့နေရာမှာဆိုရင်ကော ဆိုတဲ့ စိတ်ကလေးနဲ့ ကိုယ်ချင်းစာကြည့်၊ မိမိကိုယ်တိုင်က အမြင်မှားနေသလားဆိုတာကို ပြန်လည်ဆန်းစစ်ကြည့်.. ပြီးမှသာ ဝေဖန်ပြစ်တင်မှု ပြုလုပ်ကြပါလို့ တိုက်တွန်းရင်း....

Dr. ကျော်စွာသက် (3.4.13)

Source: : unknown.. (facebook မှာဖတ်မိတဲ့ article လေးကို သင့်တော်အောင်ဘာသာပြန်ပြီး အနည်းငယ်ပြုပြင် ရေးသားထားပါတယ်..)

သဘာဝတရားကပေးအပ်တဲ့ လက်ဆောင်

ဘဝဆိုတာ သဘာဝတရားကပေးအပ်တဲ့ လက်ဆောင်တစ်ခုပါ... 

- စာနာမှုမရှိ ကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားတစ်ခွန်း ပြောမယ်လို့ ကြံစည်တိုင်း စကားလုံးဝမပြောနိုင်တဲ့ သူတွေရဲ့ ဘဝကို ကိုယ်ချင်းစာကြည့်ပါ... 

- အစားအစာတစ်ခုကို ဟိုလိုမကြိုက်ဘူး ဒီလိုမကြိုက်ဘူးလို့ ချေးများမယ်လို့ ကြံတိုင်း စားစရာမရှိလို့ ငတ်မွတ်နေရတဲ့ သူတွေရဲ့ ဘဝကို တွေးမြင်ကြည့်ပါ... 

- သင့်ရဲ့ ဇနီး၊ ခင်ပွန်းရဲ့ မကောင်းကြောင်းတွေကို Complain တက်မယ်လို့ ကြံတိုင်း ဘဝအဖော်မရှိ အထီးကျန်နေရသူတွေရဲ့ ဘဝကို မြင်ယောင်ကြည့်ပါ... 

- သင့်ရဲ့ ဘဝကို ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်လို့ ညည်းတွားမယ်ကြံတိုင်း စောစီးစွာ ကြွေလွင့်ခဲ့ရတဲ့ ဘဝတွေကို စဉ်းစားကြည့်ပါ... 

- သင့် သားသမီးတွေအကြောင်း ညည်းတွားမယ်ကြံတိုင်း၊ သားသမီး မရနိုင်ရှာတဲ့ သူတွေရဲ့ ဘဝကို တွေးကြည့်ပါ... 

- အလုပ်မှာ ပင်ပန်းလိုက်တာ.. အလုပ်လုပ်ရတာ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်လို့ ညည်းတွားမယ်ကြံတိုင်း အလုပ်လုပ်စရာမရှိတဲ့သူတွေ၊ အလုပ်မလုပ်နိုင်ရှာတဲ့ ဒုက္ခိတတွေ၊ သင့်လို အလုပ်ကို အလွန်လုပ်ချင်နေကြတဲ့ သူတွေနေရာမှာ ဝင်ခံစားကြည့်ပါ... 

- တစုံတခုကြောင့် သင်စိတ်ဓါတ်ကျ အားငယ်နေတိုင်း သင့်ရဲ့ မျက်နှာမှာ အပြုံးတစ်ခု ဆင်မြန်းရင်း၊ သင့်ကို ရှင်သန်ခွင့် ပေးတဲ့ လောကကြီးနဲ့ ဆက်လက်အသက်ရှင်နေခွင့်ရနေသေးတာကို တွေးပြီး မိမိကိုယ်ကို ဖြေသိမ့်ပါ... 

ဘဝဆိုတာ သဘာဝတရားက ပေးအပ်တဲ့ လက်ဆောင်တစ်ခုပါ... ဒါကြောင့် အဲဒီဘဝမှာ အောင်မြင်စွာ၊ ပျော်ရွှင်စွာ၊ ကျေနပ်စွာ ရှင်သန်နေလိုက်ပါ....

The Story Of A Blind Girl!!

တခါက မျက်စိအလင်းကွယ်နေရှာတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ဦးရှိတယ်... သူမဟာ မျက်စိမမြင်တဲ့ သူမရဲ့ဘဝကြောင့် ဘယ်သူ့ကိုမှ အကောင်းမမြင်ဘဲ လူတိုင်းကို မုန်းတီးလို့နေပါတယ်... အရာရာသူမကိုအလိုလိုက်တဲ့ သူမအတွက် အမြဲရှိတဲ့ သူမရဲ့ ချစ်သူကောင်လေးကလွဲလို့ပေါ့... သူမက အကယ်၍သူမသာ ကမ္ဘာကြီးကို မြင်တွေ့ခွင့်ရခဲ့ရင် သူမရဲ့ ကောင်လေးကို လက်ထပ်မယ်လို့ အမြဲပြောလေ့ရှိပါတယ်...

ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့မှာတော့ မျက်စိအလှူရှင်ရှိတာကြောင့် သူမရဲ့ မျက်လုံးတွေအလင်းပြန်ရခဲ့ပါတယ်... သူမမျက်စိပြန်မြင်ပြီးနောက် သူမရဲ့ ချစ်သူကောင်လေးရောက်ရှိလာပြီးတော့

“ချစ်.. အခုမျက်စိ ပြန်မြင်ပြီဆိုတော့ ချစ်ပြောခဲ့သလို ကိုယ့်ကိုလက်ထပ်နိုင်ပြီလားဟင် ?” လို့မေးခွန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်... ဒါပေမယ့် ကောင်မလေးအံ့အားသင့်ရတာကတော့ သူ့ချစ်သူကောင်လေးဟာ မျက်မမြင်ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတာပါပဲ...

ကောင်မလေးဟာ ကောင်လေးဟာ မျက်မမြင်ဖြစ်နေတဲ့အတွက် မျက်စိအလင်းပြန်ရလာပြီဖြစ်တဲ့ သူမက ကောင်လေးကို လက်မထပ်နိုင်ကြောင်း ငြင်းပယ်ခဲ့ပါတယ်... ကောင်လေးဟာ ဝမ်းနည်းစွာနဲ့ မျက်ရည်တွေကို အဖော်ပြုရင်း ကောင်မလေးကို ကျောခိုင်းထွက်ခွာ သွားခဲ့ပါတယ်...

တစ်နေ့မှာတော့ ကောင်လေးဆီကနေ ကောင်မလေးဆီကို စာတစ်စောင်ရောက်ရှိလာပါတယ်... စာထဲမှာရေးထားတာကတော့ “ကိုယ့်ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို ဂရုစိုက်ပေးပါ ချစ်သူ...” တဲ့.....

---------------------===---------------------

ဒီပုံပြင်လေးက လူတွေရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကို လိုက်ပြီး ပြောင်းလဲတတ်တဲ့ သဘာဝကိုထင်ဟပ်စေပါတယ်... ဘဝရဲ့အမြင့်မားဆုံး အခြေအနေရောက်တာတောင် ကိုယ့်ရဲ့ ဘဝကို မမေ့၊ အောက်ခြေမလွတ်ဘဲ ဘဝအကြောင်းကို နားလည်တဲ့သူဟာ အနည်းငယ်မျှသာရှိပါတယ်...

ဒါကြောင့် တခါတရံမှာ မိမိအနစ်နာခံ စတေးလိုက်ရတဲ့ တန်ဖိုးတစ်ခုဟာ လက်ခံသူနဲ့ ထိုက်တန်လား မထိုက်တန်လားဆိုတာကို မိမိကိုယ်တိုင် ဆင်ခြင်ချင့်ချိန်ကြဖို့ လိုအပ်လှပါတယ်... လက်ခံသူတွေဟာလည်း ကိုယ်ရလိုက်တဲ့ ကူညီမှု၊ စာနာမှု၊ နားလည်မှု၊ ပေးဆပ်မှုတွေကို တန်ဖိုးထားတတ်ကြပါစေလို့ ဆုတောင်းရင်း.....

Dr. ကျော်စွာသက် (27.3.13)

Source : : the story of a blind girl (by anonymous)

လွှတ်ချခဲ့လိုက်ပါ...

        ဘုန်းကြီးနှစ်ပါးခရီးသွားရင်း မြစ်တစ်စင်းအနားကနေ ဖြတ်သွားနေတုန်းမှာ ကောင်းမွန်သားနားစွာ ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ မိန်းကလေး တစ်ယောက် မြစ်ကို ဖြတ်ကူးဖို့ ကြံရာမရဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်... မိန်းမငယ်ဟာ သူမရဲ့ အဖိုးတန် အဝတ်အစားတွေကို စိုစွတ်ပျက်ဆီးကုန်မှာ စိုးတဲ့အတွက် ရေအနည်းငယ်နက်တဲ့ မြစ်ကိုဖြတ်ကူးဖို့ အခက်အခဲတွေ့နေတာ ဖြစ်ပါတယ်...

        ခရီးသွားဘုန်းကြီး နှစ်ပါးထဲက တစ်ပါးဟာ မိန်းကလေးကို ကူညီတဲ့ အနေနဲ့ မိန်းကလေးကို ကျောပိုးပြီး မြစ်ကို ဖြတ်ကူးကာ မြစ်တဖက်ကမ်း ခြောက်သွေ့တဲ့ မြေပြင်ပေါ်အထိ လိုက်လံပို့ဆောင် ကူညီပေးလိုက်ပါတယ်... အဲဒီနောက် ဘုန်းကြီးနှစ်ပါးဟာ ခရီးဆက်ထွက်လာခဲ့ကြတယ်...

        ခရီးဆက်ထွက်လာကြရင်း ၁ နာရီမျှကြာတဲ့ အခါမှာတော့ ခရီးသွားဖော် ဘုန်းကြီးက ယခုလို စတင်စကားဆိုပါတယ်...

“ကိုယ်တော်... တပည့်တော်တို့ရဲ့ ဝိနည်းကျင့်ဝတ်တွေထဲမှာ မိန်းမများနဲ့ ကင်းရှင်းစွာ နေဖို့၊ နီးနီးကပ်ကပ် ထိတွေ့မဆက်ဆံရဘူးလို့ ပါရှိပါတယ်... ကိုယ်တော်ဟာ ဘာဖြစ်လို့ ကျင့်ဝတ်တွေကို ဖောက်ဖျက်ပြီး မိန်းကလေးကို ကျောပိုး ကူညီရတာလဲ ??”

မိန်းကလေးကို ကူညီခဲ့တဲ့ ကိုယ်တော်ဟာ ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ခရီးကိုသာ ဆက်ပါတယ်... ဘေးက ကိုယ်တော်ကလည်း ဒီမေးခွန်းကိုသာ ထပ်တလဲလဲ မေးလို့နေပါတယ်...

        ဒါကြောင့် နောက်ဆုံးမှာတော့ ကူညီမှုကို ပြုခဲ့တဲ့ ဘုန်းကြီးက ယခုလို မှတ်ချက်ပြု ပြောပါတယ်...

“တပည့်တော် အဲဒီ ဒကာမကို ကျောကုန်းပေါ်ကနေ ချခဲ့တာ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နာရီ ကျော်ကတည်းက ဖြစ်ပါတယ်... ကိုယ်တော်ဟာ ဘာကြောင့် ခုထက်ထိ စိတ်ထဲမှာ ထမ်းပိုးထားနေသေးတာလဲ ??”

---------------------------------===-------------------------------

        တချို့တချို့သော အရာတွေဟာ သူများရဲ့ ကိစ္စပင်ဖြစ်နေလင့်ကစား မိမိကထမ်းပိုးမိရင် မိမိရဲ့ ဒုက္ခအဖြစ်ရောက်ရှိ လာတတ်ပါတယ်... ကိုယ့်စိတ်ကိုဒုက္ခရောက်စေမယ့် ကိစ္စတွေကို ဘယ်တော့မှ သင်ထမ်းပိုးမထားပါနဲ့.... အဲဒီအတွက် သင့်မှာ ပင်ပန်းလေးလံနေရပါလိမ့်မယ်...

ဒါကြောင့် လွှတ်ချသင့်ရင် လွှတ်ချခဲ့လိုက်ပါ...

Dr. ကျော်စွာသက် (28.3.13)

Ref: : Two Monks

ချစ်ခြင်းမေတ္တာ...

တခါက အလွန် နွမ်းပါးချို့တဲ့ရှာတဲ့ အဖိုးအိုလင်မယား နှစ်ယောက်ရှိကြပါတယ်...

တစ်နေ့မှာတော့ ရှည်လျားတဲ့ ဆံကေသာကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ အဖွားအိုက သူ့ဆံပင်တွေကို သေချာကျနစွာ ဖြီးသင်နိုင်ဖို့အတွက် ဘီးတစ်ချောင်း ဝယ်ပေးဖို့ အဖိုးအိုကို ပူဆာပါလေတယ်...

အဖိုးအိုဟာ အဖွားအိုရဲ့ စကားကြောင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပေမယ့် ဘီးဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံမတတ်နိုင်တဲ့အတွက် မဝယ်ပေးနိုင်ကြောင်း ဝမ်းနည်းစွာ ငြင်းဆိုခဲ့ရပါတယ်... အဘိုးအိုဟာ မိမိရဲ့ လက်ပတ်နာရီကြိုးပြတ်သွားတာကိုတောင် ဝယ်လဲဖို့အတွက် ပိုက်ဆံ အလုံအလောက် မရှိကြောင်း အဖွားအိုကို သေချာစွာ ရှင်းပြခဲ့ပါတယ်... အဖွားအိုကလည်း အဖိုးအိုရဲ့ စကားကြောင့် ဘီးဝယ်ပေးဖို့ ထပ်မံမတောင်းဆိုတော့ပါဘူး...

နောက်တစ်နေ့မှာတော့ အဖိုးအိုဟာ အလုပ်ကိုအသွား လမ်းမှာရှိတဲ့ နာရီဆိုင်ကိုဝင်ပြီး သူ့ရဲ့ ကြိုးပြတ်နေတဲ့ လက်ပတ်နာရီလေးကို လျှော့ဈေးနဲ့ ရောင်းပြီး အဖွားအိုအတွက် ဘီးကလေး တစ်ချောင်းကို ဝယ်ယူထားလိုက်ပါတယ်...

ညနေ အိမ်ပြန်ချိန်မှာတော့ အဖွားအိုအတွက် ဘီးကလေးကိုကိုင်ကာ ပျော်ရွှင်စွာ အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါတယ်... အိမ်ပြန်ရောက်လို့ အဖွားအိုကို မြင်လိုက်ရချိန်မှာတော့ အဖိုးအိုတစ်ယောက် အလွန်အံ့အားသင့်ခဲ့ရပါတော့တယ်... အကြောင်းရင်းကတော့ အဖွားအိုရဲ့ အလွန်ရှည်လျားတဲ့ ဆံကေသာကိုမတွေ့ရတော့ဘဲ တိုတောင်းတဲ့ ဆံပင်ပုံစံနဲ့ အဖွားအိုကို မြင်လိုက်ရတဲ့အတွက်ပါပဲ... ဒါ့အပြင် အဖွားအိုရဲ့ လက်ထဲမှာလည်း လက်ပတ်နာရီကြိုးအသစ်ကလေးကိုလည်း ကိုင်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်...

အဲဒီနောက် အဖိုးအိုနဲ့ အဖွားအိုတို့ဟာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များကျဆင်းလာကြပါတယ်... သူတို့ နှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ထားရှိတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာ တရားကို နက်ရှိုင်းစွာ ခံစားမိကြလို့ပဲဖြစ်ပါတော့တယ်....

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဘဝမှာ.....

ကိုယ်ပေးဆပ်ရတဲ့ အချစ် ဆိုတာ နာကျင်ခံစားရတာကလွဲရင် ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...

ကိုယ့်ကိုချစ်တဲ့ အချစ်ကိုရရင်တော့ တစုံတခုကို သင်ပိုင်ဆိုင်ရခြင်းပါ...

ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူနဲ့ ကိုယ့်ကိုချစ်တဲ့သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်ထဲသာ ဖြစ်ရင်တော့ သင်ဟာ ကံအကောင်းဆုံးသူပါပဲ...

ဒါကြောင့် သင့်မှာ အဲလိုချစ်ရတဲ့ ချစ်သူရှိခဲ့ရင် သင့်ချစ်သူကို တန်ဖိုးထား မြတ်နိုးကြပါ... အပြန်အလှန် နားလည်ဂရုစိုက်ကြပါ...

Translated by..

Dr. ကျော်စွာ (on 9-3-2013)

ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ

၁။ ယောကျ်ားတွေက သူတို့လိုချင်တဲ့ ၁ကျပ်တန်ပစ္စည်းကို ၂ ကျပ်ပေးဝယ်ကြသူများ ဖြစ်တယ်...

    မိန်းမတွေက သူတို့မလိုချင်တဲ့ ၂ ကျပ်တန် ပစ္စည်းကို ၁ကျပ်ပေးဝယ်ကြသူများ ဖြစ်တယ်...

၂။ မိန်းမတွေက သူတို့ယောကျ်ားမရခင်အချိန်ထိ မိမိတို့ရဲ့ အနာဂတ်ကို စိုးရိမ်ကြတယ်...

    ယောကျ်ားတွေက မိမိတို့ရဲ့အနာဂတ်ကို မိန်းမ မရခင်အထိ လုံးဝမစိုးရိမ်ဘူး...

၃။ အောင်မြင်တဲ့ ယောကျ်ားဆိုတာ မိန်းမသုံးတဲ့ ပိုက်ဆံထက်ပိုရှာနိုင်တဲ့ အမျိုးသားကိုခေါ်တယ်...

    အောင်မြင်တဲ့ မိန်းမဆိုတာ အဲလို ယောကျာ်းမျိုးကိုရှာယူနိုင်တဲ့ အမျိုးသမီးကို ခေါ်တယ်...

၄။ ယောကျ်ားတစ်ယောက် ပျော်ရွှင်စေဖို့ သူ့ကို အများကြီးနားလည်ပေးပြီး နည်းနည်းချစ်ဖို့လိုအပ်တယ်...

    မိန်းမတစ်ယောက် ပျော်ရွှင်စေဖို့ သူ့ကို အများကြီးချစ်ပြီး သူမကို နားလည်အောင် မကြိုးစားမိဖို့လိုတယ်...

၅။ အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ ယောကျ်ားဟာ လူပျိုကြီးတွေထက် အသက်ပိုရှည်တတ်ကြတယ်...

    ဒါပေမယ့် သူတို့ဟာ လူပျိုကြီးတွေထက် မြန်မြန်သေလိုကြသူများဖြစ်တယ်...

၆။ မိန်းမတွေဟာ ယောကျာ်းတွေ ပြောင်းလဲလာမယ်ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ လက်ထပ်ကြတယ်...

    ဒါပေမယ့် ယောကျာ်းတွေက မပြောင်းလဲဘူး...

   ယောကျာ်းတွေက မိန်းမတွေပြောင်းလဲသွားမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ လက်ထပ်တယ်..

   ဒါပေမယ့် မိန်းမတွေက ပြောင်းလဲသွားတယ်...

၇။ မိန်းမတွေကို ယောကျာ်းတွေ နားမလည်နိုင်တာ အချိန် ၂ ခုတည်းမှာသာ ဖြစ်တယ်...

    အဲဒါကတော့ အိမ်ထောင်မကျခင်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးချိန်တွေပဲ ဖြစ်ကြတယ်...

   ဘာရယ်ဟုတ်ဘူး.. တွေ့မိတဲ့စာလေးကို ဘာသာပြန် မျှဝေတာပါ... :D :D :D (18.4.13)

ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခြင်း The Marriage

        အဲဒီနေ့ညက ကျွန်တော် အိမ်ကိုပြန်ရောက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်တော့်ဇနီးက ညစာပြင်ဆင်ပြီး အသင့်စောင့်ကြိုလို့ နေတယ်.. ကျွန်တော် သူမလက်ကို ကိုင်ပြီး သူမကို ပြောစရာရှိတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်... သူမဟာ ညစာစားပွဲမှာ ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်လိုက်ပြီး ညစာကိုစားနေပေမယ့် သူမရဲ့ မျက်လုံးအိမ်ထဲမှာ နာကျင်ခံစားနေရမှုတွေကို ကျွန်တော် တွေ့ရှိနေရတယ်... ရုတ်တရက် သူမကို ဘယ်လို ပြောရမယ်ဆိုတာတောင် ကျွန်တော် မသိဘူးဖြစ်သွားတယ်.. ဒါပေမယ့် သူမကို ကျွန်တော့်စိတ်ထဲက အတွေးကို ပြောမှဖြစ်မယ်... သူမနဲ့ ကျွန်တော် ကွာရှင်းလိုတဲ့ အကြောင်းကိုပေါ့... အေးအေးဆေးဆေးလေးပဲ သူမကို ကျွန်တော် ကွာရှင်းလိုတဲ့အကြောင်းကို ပြောလိုက်တယ်...

        သူမဟာ ကျွန်တော့်စကားကြောင့် ထူးခြားပြီး တုန်လှုပ်မှု မရှိခဲ့ဘူး... အဲဒီအစား သူမက ဖြေးဖြေးလေး မေးခွန်းပြန်ထုတ်ခဲ့တာက

"ဘာကြောင့်လဲ ?? " တဲ့... ကျွန်တော် သူမရဲ့ မေးခွန်းကို ဖြေဖို့ ရှောင်လွဲခဲ့တယ်... အဲဒီလို ရှောင်လွဲနေတာဟာ သူမရဲ့ တည်ငြိမ်နေတဲ့ စိတ်ကို ပေါက်ကွဲစေတယ် ထင်ပါတယ်... သူမဟာ ညစာစားနေတဲ့ တူကိုပစ်ပေါက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို

"ရှင်.. ယောကျာ်းမပီသဘူး၊ လူမဆန်ဘူး!! " လို့ အော်ပြောခဲ့တယ်...အဲဒီညက ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် စကားဆက်မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး... သူမဟာ တစ်ညလုံး ရှိုက်ငိုနေခဲ့တယ်... သူမဟာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ထိမ်းမြားမှုကို ပြတ်တောက်စေရတဲ့ အကြောင်းရင်းကို သိချင်နေမှန်း ကျွန်တော် ရိပ်စားမိခဲ့တယ်...ဒါပေမဲ့  သူမအတွက် စိတ်ကျေနပ်လောက်စရာ အဖြေ ကျွန်တော့်မှာ ရှိမနေခဲ့ဘူး.. သူမဆီမှာထားခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့် အချစ်တွေကို Jane ဆီမှာ ကျွန်တော် အပ်နှံလိုက်ပြီ... ကျွန်တော် သူမကို မချစ်နိုင်တော့ဘူး... ကျွန်တော် သူမကို သနားတာပဲ ရှိတော့တယ်လေ...

        အပြစ်ရှိတဲ့ သူတစ်ယောက်လို နက်နဲစွာ ခံစားရင်းနဲ့ပဲ ကျွန်တော် သူမကို ကွာရှင်းစာချုပ် ထုတ်ပေးခဲ့တယ်.. အဲဒီထဲမှာ သူမကို ကျွန်တော်တို့ လက်ရှိနေအိမ်၊ ကား နဲ့ ကုမ္ပဏီရဲ့ ၃၀% ကို လွဲပြောင်းပေးတဲ့ အချက်တွေပါ ပါရှိခဲ့တယ်... သူမကတော့ အဲဒါတွေကို တစ်ချက်ပဲ ကြည့်ပြီး အားလုံးကို တစ်စစီဖြစ်အောင် ဆွဲဖြဲလိုက်တော့တယ်... ပြောရရင် သူမဘဝရဲ့ ၁၀ နှစ်ကျော်ကြာအချိန်ကို ကျွန်တော်နဲ့အတူ ပေါင်းသင်းနေထိုင်ခဲ့တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ဟာ ကျွန်တော်နဲ့ သူစိမ်းတွေလို ဖြစ်သွားတယ်...သူမရဲ့ အချိန်တွေ၊ ခွန်အားတွေကို ကျွန်တော့်အတွက် ပေးဆပ်ခဲ့တဲ့ သူမအတွက် ကျွန်တော် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိခဲ့ပါတယ်... ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် နောက်ပြန်မလှည့်ချင်တော့ဘူး... ကျွန်တော် Jane ကို အင်မတန် ချစ်မြတ်နိုးမိနေပြီ... နောက်ဆုံးမှာ ကျွန်တော် မျှော်လင့်ထားသလိုပဲ သူမဟာ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ငိုကြွေးနေခဲ့တယ်... သူမဒီလိုငိုကြွေးလိုက်တာဟာ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ စိတ်ထွက်ပေါက် တစ်မျိုးပါပဲ...ကွာရှင်းဖို့ အတွေးတွေနဲ့ ရက်သတ္တပတ်ပေါင်းများစွာကို ဝေဝါးစွာ ဖြတ်ကျော်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် ပီပီပြင်ပြင်နဲ့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖြစ်လာခဲ့ပြီနဲ့ တူပါတယ်...

        နောက်တစ်နေ့ ကျွန်တော် ညဉ့်နက်မှ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ သူမကို စားပွဲခုံမှာ တစ်ခုခုရေးနေလျှက်နဲ့ တွေ့ရတယ်... ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် သူမဘာရေးလဲဆိုတာ စပ်စုဖု့ိ ကျွန်တော့်မှာ အားအင်မရှိတော့ဘူး... Jane နဲ့အတူ ပျော်စရာ နေ့ရက်တစ်ခုကို ဖြတ်သန်းခဲ့ပြီးတဲ့နောက် ကျွန်တော် အလွန်ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေလို့ တစ်ခါတည်း အပေါ်ကိုတက်ပြီး အိပ်စက်ဖို့သာ အာရုံရှိနေခဲ့တယ်... ကျွန်တော် တရေးနိုးတော့လည်း သူမဟာ စားပွဲမှာ ထိုင်ပြီး စာရေးနေလျှက်ပဲ...ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ တစ်ဘက်ကိုလှည့်ပြီး ဆက်အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်...

        နောက်နေ့ မနက်ရောက်တော့ သူမဟာ မကွာရှင်းမီမှာ သူမတောင်းဆိုလိုတာတွေကို ကျွန်တော့်ကို ပြောပြခဲ့တယ်... သူမဟာ ကျွန်တော့်ဆီက ပစ္စည်းဥစ္စာ ဘာတစ်ခုမှ မတောင်းဆိုခဲ့ဘူး... သူမ တောင်းဆိုတဲ့ အရာကတော့ ကွာရှင်းဖို့ကိစ္စကို တစ်လနောက်ရွှေ့ဖို့ပဲ...အဲဒီ တစ်လအတွင်းမှာ သူမနဲ့ကျွန်တော် ဘာမှမဖြစ်သလို ပုံမှန်နေထိုင်ပေးသွားဖို့ တောင်းဆိုခဲ့တယ်... သူမရဲ့ အကြောင်းပြချက်က အလွန်ရိုးရှင်းပါတယ်... ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သားလေးဟာ လာမယ့် တစ်လအတွင်းမှာ စာမေးပွဲ ဖြေဆိုဖို့ ရှိနေတယ်... ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကွာရှင်းမှုကိစ္စကြောင့် ကလေးကို ထိခိုက်မှု မရှိစေချင်တဲ့ အတွက်ပဲဖြစ်တယ်...

        ဒီတောင်းဆိုချက်ဟာ ကျွန်တော့်အဖို့ လိုက်လျောနိုင်တဲ့ တောင်းဆိုမှုဖြစ်တယ်... ဒါပေမယ့် သူမဟာ နောက်ထပ် တောင်းဆိုမှု တစ်ခုပြုလုပ်ခဲ့တယ်... သူမက ကျွန်တော့်ကိုမေးတယ်.. ကျွန်တော်တို့ မင်္ဂလာဆောင်တဲ့နေ့က မင်္ဂလာခန်းဝင်တော့ သူမကို ကျွန်တော် ဘယ်လိုပွေ့ချီ ခေါ်ဆောင်သွားတယ်ဆိုတာ မှတ်မိလားတဲ့... အဲဒီလိုမျိုးပဲ ဒီမကွာရှင်းမီ တစ်လလုံးမှာ နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း သူမကို ကျွန်တော်တို့အိပ်ခန်းထဲကနေ အိမ်ရှေ့တံခါးအထိ ရောက်အောင် ပွေ့ချီပို့ပေးဖို့ တောင်းဆိုမှု ပြုလုပ်ခဲ့တယ်... ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ သူမကို ရူးသွားပြီလားလို့တောင် တွေးမိသွားတယ်...ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ နောက်ဆုံးနေ့ရက်တွေမှာ အဆင်ပြေပြေဖြစ်ချင်တာကြောင့် သူမရဲ့ထူးဆန်းတဲ့ တောင်းဆိုမှုကို သည်းခံပြီး ကျွန်တော် လိုက်လျောခဲ့တယ်...

        ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့်ဇနီးသည်တို့ ကွာရှင်းတော့မယ့် အကြောင်းနဲ့ သူမရဲ့ တောင်းဆိုမှုတွေကို Jane ကိုပြောပြတော့ Jane က ဟားတိုက်ရယ်မောပြီး အဓိပ္ပါယ်မရှိဘူးလို့ ပြောခဲ့သေးတယ်... သူမအနေနဲ့ ဘယ်လိုလှည့်ဖြားမှုတွေ လုပ်လုပ် တစ်နေ့မှာ ကျွန်တော်နဲ့ကွာရှင်းပေးရမှာပဲလို့ Jane က အထင်သေးစွာ ပြောခဲ့တယ်...

        ကျွန်တော့်ဇနီးနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ ကွာရှင်းဖို့ကိစ္စအတွက် ကျွန်တော် ကြိုးစားနေမှုကို ထင်ရှားစွာ ပြသခဲ့တဲ့ အချိန်ကစပြီး ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ထိတွေ့မှု လုံးဝမရှိခဲ့ကြဘူး... ဒါကြောင့် ပထမဆုံးနေ့မှာ ကျွန်တော်သူမကို ပွေ့ချီတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရှက်ရွံ့အားနာနေကြတယ်... ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သားလေးဟာ နောက်ကနေ

"ဟေးး...ဖေဖေကြီးက မေမေကြီးကို ပွေ့ချီလာတယ်ကွ..." လို့ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးပြီး ပြောလိုက်တယ်... သားရဲ့ စကားဟာ ကျွန်တော့်ကို နာကျင်မှုတစ်မျိုးကို ပေးစွမ်းခဲ့တယ်... ကျွန်တော်တို့အိပ်ခန်းကနေ ဧည့်ခန်း ကိုဖြတ်ပြီး တံခါးဝအထိ စုစုပေါင်း ၁၀ မီတာကျော်လောက်ကို ကျွန်တော် သူမကိုပွေ့ချီပြီး လျှောက်ခဲ့ရတယ်... သူမကတော့ မျက်လွှာနှစ်ဘက်လုံးကို ချထားပြီး ကျွန်တော့်ကို တိုးတိုးလေး ပြောတယ်.. ကျွန်တော်တို့ ကွာရှင်းဖို့ကိစ္စကို ကလေးကို အသိမပေးဖို့ပေါ့... ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းသွားပြီး ကျွန်တော် ခေါင်းငြိမ့်ပြခဲ့တယ်... ကျွန်တော်သူမကို တံခါးအပြင်ဘက်မှ ချပေးလိုက်တော့ သူမဟာ အလုပ်သွားဖို့ ဘတ်စ်ကားဂိတ်ဆီကို ထွက်ခွာသွားခဲ့တယ်... ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့်ရုံခန်းဆီကို တစ်ယောက်တည်း ကားမောင်းထွက်သွားခဲ့တယ်...

        ဒုတိယနေ့မှာတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ဒီလို ပွေ့ချီပြီး ပို့ဆောင်မှုဟာ ပိုမိုလွယ်ကူလာခဲ့တယ်... သူမဟာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ခေါင်းလေးကို မှီပြီး လိုက်ပါလာခဲ့တယ်... သူမရဲ့ အင်္ကျီက ရေမွှေးရနံ့ကိုတောင် ကျွန်တော် ရှူရှိုက်မိခဲ့တယ်...အဲဒီအချိန်ရောက်မှ ကျွန်တော် ဇနီးသည်ကို သေချာဂရုစိုက်ပြီး မကြည့်မိတာ သတိထားမိတယ်... သူမဟာ နုပျိုငယ်ရွယ်မှု မရှိတော့ဘူး... သူမရဲ့ မျက်နှာမှာ အရေးအကြောင်းလေးတွေ တွေ့နေပြီ၊ သူမရဲ့ ဆံပင်တွေ မီးခိုးရောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲနေခဲ့ပြီ... ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ထိမ်းမြားလက်ထပ်မှုဟာ သူမကို ဒီလိုပြောင်းလဲစေခဲ့သလား?? ကျွန်တော် တစ်မိနစ်လောက်အတွင်းမှာ ပြီးခဲ့တဲ့ ကာလတွေတုန်းက သူမအပေါ် ကျွန်တော် ဘယ်လိုဆက်ဆံခဲ့သလဲဆိုတာတွေ ပြန်တွေးနေမိတယ်...

        စတုတ္ထမြောက်နေ့မှာ သူမကို ကျွန်တော်ပွေ့ချီတော့ ကျွန်တော်တို့ကြားမှာ ရင်းနှီးချစ်ကြည်မှုတွေ ပြန်ရောက်လာပြီလို့ ကျွန်တော်ခံစားရတယ်... သြော် .. ဒါဟာ သူမဘဝရဲ့ ၁၀ နှစ်ကျော်ဆိုတဲ့ အချိန်တွေကို ကျွန်တော့်အတွက် ပေးဆပ်ခဲ့တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပါလား !!

        ငါးရက်မြောက်နေ့၊ ခြောက်ရက်မြောက်နေ့တွေမှာ ကျွန်တော်တို့ကြားက ချစ်ကြည်ရင်းနီးမှုတွေ တိုးပွားလာသလိုပဲ... ဒီအကြောင်းတွေကို ကျွန်တော် Jane ကို ပြန်မပြောပြဖြစ်ခဲ့ဘူး... ဒီတစ်လအတွင်းမှာ သူမကို ပွေ့ချီရတာ လွယ်သထက် လွယ်ကူလာခဲ့တယ်... ကြည့်ရတာ နေ့စဉ်ဒီလို ချီပိုးမှုဟာ ကျွန်တော့်ကို သန်မာလာစေတယ်နဲ့ တူတယ်...

        တစ်ရက်မှာတော့ သူမဟာ ဗီရိုထဲကနေ အဝတ်တွေ တစ်စုံပြီးတစ်စုံ စမ်းဝတ်ကြည့်နေတယ်... နောက်တော့ သက်ပြင်းချပြီး

"ကျွန်မရဲ့ အဝတ်တွေအားလုံး ကျွန်မနဲ့ မတော်တော့ဘူး.. ကြီးကုန်ပြီ..." လို့ ညည်းတွားလိုက်တယ်... ဒီတော့မှ ကျွန်တော် သတိပြုမိတယ်... သူမ အတော်ကိုပဲ ပိန်သွားခဲ့ပြီ... ဒါကြောင့် ကျွန်တော် သူမကို ပွေ့ချီရတာ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ လွယ်ကူလာခဲ့တာကိုး... ရုတ်တရက် သူမရဲ့ နာကျင်ခါးသီးစရာ အခြေအနေတွေကို ကျွန်တော် ခံစားမိလိုက်တယ်... ဒါကြောင့် သူမအနားကိုသွားပြီး သူမရဲ့ခေါင်းလေးကို သွားပုတ်ပေးလိုက်တယ်...

        အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျွန်တော်တို့သားလေး ရောက်လာပြီး

"ဖေဖေကြီး၊ မေမေ့ကို ပွေ့ချီဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ.." တဲ့လေ... သားလေးအတွက်တော့ သူ့အဖေကသူ့အမေကို ပွေ့ချီတာဟာ သူ့ဘဝရဲ့ အရေးပါတဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု ဖြစ်နေပြီ ထင်ပါတယ်... ကျွန်တော့် ဇနီးက သားကို အနားလာဖို့ လက်ယပ်ခေါ်လိုက်ပြီး ခပ်တင်းတင်း ပွေ့ဖက်လိုက်ပါတယ်... ကျွန်တော် မျက်နှာချက်ချင်းလွဲထားလိုက်တယ်... ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲဒီမြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်တော့် စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ပြောင်းလဲသွားမှာ ကျွန်တော် စိုးရိမ်လို့ပဲ...

        နောက်တော့ သူမကို ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲကို ပွေ့ယူပြီး ထုံးစံအတိုင်း အိပ်ခန်းကနေ ဧည့်ခန်းကိုဖြတ်ပြီး တံခါးဝအထိ ချီယူလာခဲ့တယ်... သူမရဲ့ လက်တွေက သဘာဝကျကျ ကျွန်တော့် လည်ပင်းကို ဖျော့ဖျော့လေး သိုင်းဖက်လိုက်ပါလာခဲ့တယ်... ကျွန်တော့်လက်တွေကတော့ သူမကိုယ်ခန္ဓာကို ခပ်တင်းတင်းပွေ့ဖက်ထားမိတယ်... ပြောရရင် ကျွန်တော်တို့ မင်္ဂလာဦးနေ့က အတိုင်းပါပဲ... ဒါပေမယ့် အရင်ကထက် ပိုမိုပေါ့ပါးတဲ့ သူမရဲ့ကိုယ်ခန္ဓာက ကျွန်တော့်စိတ်ကို ထိခိုက်စေခဲ့တယ်...

        တစ်လပြည့်တဲ့ နောက်ဆုံးနေ့ရက်မှာ သူမကို ကျွန်တော် ပွေ့ယူလိုက်ပို့ပေးတော့ ကျွန်တော့်ခြေထောက်တွေက တစ်လှမ်းလှမ်းဖို့တောင် ခက်ခဲနေခဲ့တယ်... အဲဒီအချိန်မှာ သားကတော့ ကျောင်းသွားနေပြီဖြစ်လို့ အိမ်မှာ မရှိနေဘူး...ကျွန်တော် သူမကို တင်းတင်းပွေ့ဖက်ပြီး "ကျွန်တော်တို့ ၂ယောက်ရဲ့ ကမ္ဘာလေးမှာ ရင်းနီးကြင်နာမှုတွေ ပျောက်ဆုံးနေခဲ့တာကို ကိုယ်သတိမပြုမိဘူး..." လို့ ပြောလိုက်တယ်...

        ပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော် ကားထဲကို အမြန်ပြေးဝင်ပြီး ချက်ချင်း မောင်းထွက်လာခဲ့တယ်... ကားတံခါးကိုတောင် မပိတ်ဖြစ်ဘူး... ကျွန်တော်စိုးရိမ်တာက ကျန့်ကြာမှု တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် အဲဒီအချိန်လေးမှာ ကျွန်တော် စိတ်ပြောင်းသွားမှာကိုပဲ...နောက်တော့ ကျွန်တော် Jane ဆီရောက်တယ်... အပေါ်ထပ်ကို ပြေးတက်သွားတော့ Jane က တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်... ကျွန်တော် Jane ကို "ဝမ်းနည်းပါတယ် Jane ရယ်... ကိုယ် ကိုယ့်ဇနီးနဲ့ ကွာရှင်းပြတ်ဆဲဖို့ ဆက်မလုပ်တော့ဘူး..." လို့ ပြောလိုက်တယ်...

        Jane က ကျွန်တော့်ကို ထူးဆန်းသလို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော့် နဖူးကို လာစမ်းပြီးမေးတယ်... "ရှင်နေမကောင်းဘူးလား?? "... ကျွန်တော် Jane ရဲ့လက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး ထပ်ပြောလိုက်တယ်... "ဝမ်းနည်းပါတယ် Jane ... ကိုယ် ကိုယ့်ဇနီးနဲ့ မကွာရှင်းချင်တော့ဘူး... ကိုယ့်ဇနီးနဲ့ ကိုယ်တို့ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဟာ ကိုယ်တို့ ၂ယောက်လုံးက ကိုယ်တို့ရဲ့ အိမ်ထောင်မှုဘဝကို တန်ဖိုးမထားမိခဲ့လို့ ပျင်းရိစရာကောင်းနေခဲ့တာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်... ကိုယ်တို့ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး မချစ်မနှစ်သက်လို့ မဟုတ်ဘူး... ကိုယ် ကိုယ့်ဇနီးကို မင်္ဂလာဦးနေ့က မင်္ဂလာခန်းဆောင်ထဲကို ပွေ့ချီခေါ်ဆောင်ကတည်းက ကိုယ်ဟာ သူမကို ကိုယ်တို့သေဆုံးခွဲခွာရချိန်အထိ ပွေ့ချီပေးဖို့ ဖြစ်လာခဲ့တယ်ဆိုတာ အခုတော့ ကိုယ်သိခဲ့ပြီ..."

        Jane ဟာ ရုတ်တရက် အိပ်မက်ကနေ လန့်နိုးသလိုပုံ ဖြစ်သွားတယ်... နောက်တော့ သူမဟာ ပြင်းထန်တဲ့ လက်ဝါးတစ်ချက်နဲ့ ကျွန်တော့်ပါးကို ရိုက်ပြီးနောက် တံခါးကိုဆောင့်ပိတ်လိုက်ပြီး ငိုကြွေးနေတော့တယ်... ကျွန်တော်ကတော့ အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းပြီး ကားမောင်းထွက်လာခဲ့တယ်...

        လမ်းမှာ ပန်းရောင်းတဲ့ဆိုင်ကိုတွေ့တော့ ကျွန်တော် ကျွန်တော့်ဇနီးအတွက် ပန်းတစ်စည်း မှာယူလိုက်တယ်... အရောင်းသမလေးက ပန်းစည်းရဲ့ ကဒ်မှာ ဘယ်လိုရေးပေးရမလဲ မေးလာတော့ကျွန်တော် ပြုံးလိုက်ပြီး

"ကိုယ်လေ သေမင်းကကိုယ်တို့ကို ခွဲခွာစေတဲ့ အချိန်အထိ မင်းကို မနက်တိုင်းမနက်တိုင်းမှာ အိပ်ခန်းအပြင်ဘက်ကို ပွေ့ချီပြီးပို့ပေးမယ်..." လို့ရေးလိုက်တယ်...

        အဲဒီညနေ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ လက်ထဲမှာ ပန်းစည်းကိုကိုင်ပြီး ပြုံးရွှင်စွာနဲ့ ကျွန်တော် အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားခဲ့တယ်... ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကို စောင့်ကြိုနေတာကတော့ အေးချမ်းစွာနဲ့ အသက်မဲ့နေတဲ့ ကျွန်တော့် ဇနီးသည်ရဲ့ အလောင်းပါပဲ... ကျွန်တော့် ဇနီးဟာ ကင်ဆာရောဂါ ရဲ့ နှိပ်စက်မှုဒဏ်ကို လပေါင်းများစွာ ရင်ဆိုင်နေခဲ့ရပြီး ကျွန်တော်ကတော့ Jane အတွက် အလုပ်ရှုပ်နေတာခဲ့ကြောင့် သူမရဲ့ အခြေအနေတွေကို ဂရုမပြုမိနိုင်အောင်ကို ဖြစ်နေခဲ့တာလေ... သူမဟာ သူမသေဆုံးတော့မယ်ဆိုတာကို ကြိုတင် သိနေခဲ့ပြီး သူမသေဆုံးချိန်အထိ ကျွန်တော့်ကို ဆိုးသွမ်းတဲ့ ဖခင်တစ်ယောက်အဖြစ် သားအမြင်မှာ မမြင်သွားရလေအောင် ကာကွယ်ပေးသွားခဲ့တယ်... ကျွန်တော်ရဲ့ကွာရှင်းလိုမှုစိတ်ကြောင့် ကျွန်တော် လုပ်ခဲ့သမျှတွေအရ ဖခင်ကောင်းတစ်ယောက် မဟုတ်ခဲ့ပေမယ့် သူမရဲ့ ကြိုးစားမှုကြောင့် ကျွန်တော်ဟာ အနည်းဆုံး သားရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ ဖခင်ကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်...

----------------------------------xxxxx-------------------------------

ကျွန်တော်တို့ဘဝတွေရဲ့ အသေးအမွှား ကိစ္စလေးတွေဟာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ချစ်ခင်ကြင်နာကြစေဖို့အတွက် အရေးပါအရာရောက်တာမျိုး ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်...အဲဒါတွေက ကားမဟုတ်၊ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေ မဟုတ်သလို ဘဏ်မှာ အပ်နှံထားတဲ့ ငွေကြေးတွေလည်း မဟုတ်ပါဘူး... ဒီအရာတွေဟာ အိမ်ထောင်ရေးမှာ ပျော်ရွှင်မှုကို ဖြစ်ပေါ်စေဖို့ ထောက်ကူပံ့ပိုးပေးနိုင်တဲ့ အရာတွေသာဖြစ်ပြီး တကယ့်ပျော်ရွှင်မှုအစစ်ကိုတော့ မပေးစွမ်းနိုင်ပါဘူး... ဒါကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့ ခင်ပွန်းသည်၊ ဇနီးသည်ရဲ့ အနားမှာ အဖော်ပြုပေးဖို့ အချိန်ပေးပါ... တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ကြားမှာ ချစ်ခင်ကြင်နာမှု တိုးစေမယ့် အသေးအမွှားကိစ္စလေးတွေ မျှဝေခံစားကြည့်ပါ...

ဒီလို မျှဝေ ခံစားမှု မပြုလုပ်လို့တော့ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး... ဒါပေမယ့် ဒီလိုမျှဝေခံစားမှုဟာ အိမ်ထောင်ရေးကို ပိုမို ပျော်ရွှင်စေပြီး တည်မြဲစေနိုင်ပါတယ်... ဒီလိုမျှဝေခံစားရင်း ပျော်ရွှင်တဲ့ အိမ်ထောင်မှုဘဝ၊ ချမ်းမြေ့သာယာတဲ့ လက်ထပ်ထိမ်းမြားမှု ကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ကြပါစေ...

Transalated by Dr. Kyaw Swar Thet on (25.8.2010- 2:32 am)

PS: : သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ပို့ပေးတဲ့ Justin Jones-Fosu ရေးတဲ့ MARRIAGE အမည်ရ ဝတ္ထုတိုကို ကြိုက်လို့ ဆီလျှော်အောင် ဘာသာပြန်ပြီး မျှဝေတာပါ... အဆင်မပြေတာရှိရင် ကျွန်တော် ဘာသာပြန်မှု ညံ့ဖျင်းလို့သာဖြစ်ပါကြောင်း...